1980’li yıllarda neoliberal politikaların yarattığı küresel çaplı etki, birçok alanda olduğu gibi tarım alanında da hissedildi. Kapitalist üretim biçiminin toprak mülkiyetinde yarattığı dönüşümle tarım, geleneksel üretim tarzından uzaklaştı ve doğal varlıklar birer meta olarak görülme eğilimine girdi. Endüstrileşen toplumda tarımsal üretimde makineleşmenin ön plana çıkması, kendi ham maddesi ve emeğiyle üretimini gerçekleştiren toplumların doğaya yabancılaşmalarına neden oldu. Ayrıca insan-doğa ilişkisinin zayıflaması, toplum-doğa metabolizmasında da bir yarılma meydana getirdi. Bu yarılma, doğadan alınan ile doğaya bırakılanın hakkaniyetli olmadığı anlamına gelirken doğal döngünün bozulmasıyla beraber çok yönlü ekolojik tahribata yol açmaya devam etmektedir.

Türkiye’de Tarım Politikaları “Sürdürülebilir” mi? neoliberal politikaların genel olarak tarıma, özel olarak da Türkiye tarımına, doğaya ve ekolojiye yaptığı olumsuz etkilere odaklanmaktadır. Neoliberal tarım politikalarının tarım topraklarında ve tarım uygulamalarında yarattığı dönüşümü, bu dönüşümün ekolojik eksenli etkilerini ve gelişmiş ülkelerin yeni sömürü aracı olan gıda üretimi ile tarımda küreselleşme ve neoliberalleşme politikalarına Türkiye’nin eklemlendirilme çabalarının sosyo-ekolojik sonuçlarını inceler.

Neoliberal politikaların tarımdaki etkileriyle mücadele için yerelleşme, yöreye özgü üretim, kendine yeterlilik ve gıda bağımsızlığına dayanan politikalara dönülmesinin önemine dikkat çeken bu kitap, tarımda endüstriyel üretim yöntemlerinden uzaklaşmak gerektiğini vurgulayarak doğa ve insan gereksinimine yönelik bir tarım tartışması için düşünsel bir izlek sunmaktadır.