Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerin; sanayileşme sürecinde, katma değeri yüksek malları üretirken belli sınırlılıklarda takıldıkları, patinaja düştükleri dönemler yaşanmaktadır. Bu ülke grupları acaba teknoloji malı üretmede gerekli ivmeyi yakalamayı, belli bir noktadan sonra teknoloji malları üretimini sürdürebilmeyi neden başaramamaktadır? Türkiye özelinde nasıl bir durumla karşı karşıyayız? Yükte hafif pahada ağır malların üretilebildiği hangi alanlarda ülkemiz şanslı görünüyor ve bu sanayilerin ileri-geri bağlantıları ne kadar güçlü? Kapadokya Üniversitesi olarak 2018 Kasım ayında başlattığımız ve gelenekselleştirdiğimiz Kapadokya Ekonomi Toplantıları’nın dördüncüsüyle bu soruların cevaplarının verilmesine katkı sağlayacağımızı umuyoruz.

Birinci toplantımızda 2018 yılının Ağustos ayında yaşanan döviz dalgalanmaları ve yarattığı ekonomik riskleri, şirket CEO’ları ve üniversitelerin Uluslararası Finans uzmanlarıyla tartıştık. İkinci toplantımızda Nevşehir’de Üniversite-Sanayi İşbirliği konusunu, ilgili bakanlık uzmanları, yerel sanayiciler ve üniversite camiasıyla tartıştık. Üçüncü toplantımızda Kapadokya Turizminde Pazar ve Ürün Çeşitlendirmesi ve Pazarlama Sorunlarını; yerel yöneticiler, sektör temsilcileri ve yükseköğretim elemanları ile enine boyuna tartıştık. Üç toplantının konuşma ve tartışma metinleri, üniversitemiz yayınevi tarafından Siyaset Kitapları Serisi dahilinde dijital ve basılı olarak yayımlandı.

Bu dördüncü toplantımızın konusu “Türkiye’nin Teknoloji Malları İhracatı ve Orta Gelir Tuzağı”. Konuşmacılarımızın üçü üniversiteden, birisi ise uygulamadan… Önceki toplantılarımızın konu başlıklarından da anlaşılacağı gibi, Üniversite ile endüstrinin/uygulamanın işbirliğini önemsiyoruz: Çünkü ülkelerin kalkınması ve dışa karşı bağımsızlığı bu işbirliği sonucu elde edilecek teknolojik gelişmişlik ile mümkün olabilmektedir.